Περνούν
αβέρτα τα τρένα
και παίρνουν
μαζί τους
κομμάτι-κομμάτι
την υπόστασή
μου
στην αντανάκλαση
των τζαμιών τους
αφήνοντάς με
περισσότερο λειψό
και καταντώντας
με μια θολούρα
Εγώ γίνομαι τ’
αντικαθρέφτισμά.
Δεν αντιπαρέρχομαι
στην αποβάθρα.
Περιμένω να
με ψάξεις εσύ
μέσα στο
ενοχλητικό βουητό
του ανώνυμου
πλήθους
και να
φύγουμε μαζί
ή απλώς να σταθείς
στο πλάι μου
και να στείλουμε
ταξίδι
τη ζευγαρωμένη
αντανάκλασή μας
να βρει τα
υπολείμματα ζωής
που ΄κρυψα
στα παρερχόμενα βαγόνια.
