Ανάμεσα ουρανού και γης
αφουγκραζόμαστε τη δικαιοσύνη
σαν γαλήνη ανεπαίσθητη
στων κυμάτων την κόψη.
Κρύσταλλα του ανέμου στους ωκεανούς
και μια φωνή δυνατή τιθασεύει τις θύελλες.
Ανάμεσα ουρανού και γης
διάφανες οι ψυχές μας,
με μια άνοιξη ανυπόταχτη
ν’ ανασαίνει στο στήθος μας
με τους αγγέλους φιλιωμένους με τις ώρες τις γερόντισσες,
Ανάμεσα ουρανού και γης
τα σύνορά τ’ ανύπαρκτά μας
τα σταυρουδάκια του ήλιου στα μέτωπά μας,
το αίμα του φωτός στην καρδιά μας.
ποίημα απ' το υπό έκδοση βιβλίο μου.
