τα όνειρα και η ηρεμία διαλύονται, σκορπίζουν...
και τη θέση τους παίρνει θριαμβευτικά η κυρία Δυστυχία κι ένας Λυγμός.
•.
Το πρόσωπο, που μέχρι πριν λίγο έλαμπε...
θαμπώνει.
‘Ολα πια...
σε στοιχειώνουν, σε σημαδεύουν, σε σταυρώνουν.
•.
Καίγεται ο τόπος... μυρίζει μπαρούτι.
Ξεστράτισε το νερό από τ’ αυλάκι.
•.
Οι ψίθυροι γίνονται κραυγές...
Η ψυχραιμία δε βρίσκει τόπο να κουρνιάσει.
Η αναμονή ξεσπά, ουρλιάζει...
και τότε, τα “σπαθιά” γυαλίζουν κάτω απ‘ τον ήλιο...
•.
‘Ενας πόλεμος παράλογος αρχίζει... κι η ομίχλη μπαίνει από παντού... στο σπίτι...
•.
Μα...
Ποιός Πόλεμος έχει στ’ αλήθεια Νικητή... ;::
Άννα Βαρδάκη
"Αγρυπνίας Σελίδες"
Η φωτογραφία είναι του
Φωτογράφου Antonis Panagopoulos.
