ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ (της Ρούλας Τριανταφύλλου)

Στις ξενιτιές σ’ έκανα γη μου.
Στα ίχνη π΄αφήνει η μνήμη,
Τώρα, στο διάφανο της θάλασσας, αναζητώ τη θύμηση σου.
Μη ρωτάς τι είναι νοσταλγία.
Σαν ντύνεται η νύχτα με άστρα, τα ίχνη της μνήμης χάνονται.
Στο διάφανο της θάλασσας, σβήνει η μορφή σου.

Ό,τι απόμεινε, γκρίζο του χρόνου.
Βίαιο κύμα-αίμα μου-
κοχύλια που σέρνει ο άνεμος.

Ρούλα Τριανταφύλλου

Στρογγυλή μητέρα (της Φωτεινής Ψιρολιολιου)

Ξύπνησα από όνειρο
στα τσαλακωμένα σεντόνια  κάθυγρα σχέδια, θολά
είδα  τη σύναξη των φίλων στα καλώδια
μάρτυρας έγινα στη φθίνουσα ομορφιά
έγινα μέρος  στο νέο σκηνικό
Άλλαζε η σελίδα
διακριτικές οι αφυδατωμένες αρτηρίες στο χώμα
πυρακτωμένα τα μυαλά  εντρυφούσαν σε διαφωνίες αιχμηρές
Ο ενιαύσιος κύκλος  άρχιζε από χαμηλά
η μόνη σταθερά, στης παραζάλης το χυλό
Μέσα του μπήκα με άλλα δεδομένα, και σκεπτικό συλλογικό
κόντρα στο ένστικτο
ευγνώμων και πάλι
για τη θεϊκή της ευνομία
τη σοφή διαταξη των παραλλήλων της

Φωτεινή Ψιρολιολιου