Σαν μαγεμένη Φωτοδότα σε θωρώ.
Το φως σου, χρυσάφι ατόφιο, λαμπερό!
Ολημερίς τ' αμπάρια σου γεμίζεις
κι αφείδωλα κάθε εσπερινό,
στον ουρανό, στην πλάση το σκορπίζεις...
....λυγώ το γόνυ, προσκυνώ σε...
Τάμα ιερό σου κάνω...να, της ζωής μου τον σταυρό,
στ' απείρου θάμπους σου λαιμό, με πίστη τον κρεμνώ!
Θερμά παρακαλώ σε...
Τούτη την πλάση σώσε!
Ζωοδότα, Ηλιοκράτη μου, ουρανού και γης ο κύρης,
το φως σου το ανέσπερο, σ' άδειες ψυχές να σπείρεις...
Τούτη την γη λυπήσου...
Τα πλάσματά σου ευσπλαχνίσου!
Φώτισε νουν και χύσε λογική και λιώσε το ατσάλι,
αυτό που έχουν στις καρδιές, του κόσμου οι μεγάλοι!
Κάνε να γεννηθεί ξανά η αγάπη για Ειρήνη
κα ν' απλωθεί στη γη, η ποθητή γαλήνη...!
Λιλή Βασιλάκη
