ΕΝΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (του Αντώνη Σαμολαδά)

Έστησα το σώμα μου
στον τοίχο της μοναξιάς
με σφυρηλάτησα
με σφήνα αιχμηρή...

Δεν ήθελα εκείνη τη στιγμή
να μου δώσω μορφή,
απλά ήθελα να νιώσω
τον ανείπωτο πόνο...

Μόνο έτσι θα λυτρωθώ
από την ένδεια του έρωτα
και τον πόνο του χωρισμού
τώρα που σε έχω χάσει...

Όμως θέλω να ξέρεις
πάντα θα υπάρχει
το σημάδι της σφήνας
εκεί στο στέρνο βαθιά
να μου θυμίζει εσένα...

Αντώνης Σαμολαδάς

AΠΟΨΕ (της Κατερίνας Κανάκη Αξουγκα)

Κι εγώ από τώρα ονειρεύομαι
το γεμάτο σκιές ένα σώμα μας
από χαράδρες και λαγκάδια και
 τρεχούμενα νερά
να μου νοτίζουν τα μαλλιά.
Για μια φορά ακόμα
με το πάθος της πρώτης φοράς
θα μοιάσουμε εκείνους στον κήπο της Εδέμ.
Γιατί τα μάτια μας όμοιους σαν εμάς
στην πλάση άλλους δεν θα βρουν.
Εσύ θα με βαφτίσεις σάρκα
από τη σάρκα σου
κι εγώ κρασί θα σου προσφέρω
για να πιεις απ' την πηγή μου.

Κατερίνα Κανάκη Αξουγκα