Φίλα με απόψε τρυφερά στα χείλη
το αύριο ακόμα μακρινό φαντάζει
ξάπλωσε πλάι μου να σε κάνω χάζι
να ψηλαφίσω κάθε σου καμπύλη.
Τ' ακροδάχτυλά μου σμίλη
ω, το δέρμα σου απαλό ατλάζι
φίλα με απόψε τρυφερά στα χείλη
το αύριο ακόμα μακρινό φαντάζει
και το παρελθόν... μας το οφείλει.
Γιατί θα 'ρθει κάποτε μοναχικό ένα δείλι
π' ανάμνηση θα 'μαστε, δυο ξεχασμένοι φίλοι
γι' αυτό έλα πλάι μου, βιάσου κι έξω χαράζει
φίλα με απόψε τρυφερά στα χείλη.
* Τριολέτο -
Ω! Γυναίκα της πρωτόπλαστης ομορφιάς,
δος εις εμέ σήμερον την Άνοιξη του φιλιού
και της αγκαλιάς το περίπαθο σφίξιμο...
Και την Ιερή σου λέξη,
οίνος από τα χείλη σου, στα χείλη μου να κυλισθεί,
και στην καρδιά με ιμάντα να δεθεί αιμάτινο.
Έτσι που το σ Αγαπώ να μην λύεται,
παρά μονάχα στο δίχτυ των αρτηριών
να περιφέρεται, ως όρκος ακατάλυτος...
Και δος εις εμέ σήμερον Γυναίκα,
την δύναμη της τρυφερής ματιάς,
άστρο νύχτιο,
ποτέ το εισιτήριο να μην χάσω της ζωής,
στων Εγώ, τα ολισθηρά μονοπάτια...
Τι ΄ναι βαρύ το ολίσθημα,
και διάφανο της ψυχής το κρύσταλλο,
και μόνο τα πατήματα της Αγάπης αντέχει...
Ο Πίνακας είναι της εξαίρετης ζωγράφου
Φωτεινής Παππά
