Κενό (της Λένας Σαρή)

Κοίταξα γύρω μου
όλα άδεια κενά,
μόνο η βροχή
το κορμί μου θυμάται.
Έπεφταν
οι ψιχάλες χαρακιές
στο πρόσωπο,
σαν να ήθελαν να με
ξυπνήσουν από
το λήθαργο.
Πέρασες δίπλα μου
άφησες το άρωμα σου.
 Μνήμες πολλές
ζόρικες,
αρνούνται πεισματικά
να με αποχωριστούν.
Κι εγώ ανήμπορη
ν' αντιδράσω,
ξεχασμένη ύπαρξη
η ύπαρξη μου.
Το άρωμα σου
με συγκλόνισε,
και αυτές οι
μνήμες που αρνούνται
πεισματικά
να με αφήσουν,
εσένα δε σε ταράζουν;
Δε με θυμάσαι;
Εγώ είμαι...αυτό που σου λείπει...
Το κενό σου!!!

Λένα Σαρή

Σαν λεπτοδείκτης η ζωή (της Λιλης Βασιλάκη)

Σαν λεπτοδείκτης η ζωή γυρνά,
σφαίρα, στο εκκρεμές του κόσμου.
Σαν μιαν ανάσα η νιότη προσπερνά,
μια δρασκελιά, μια υποψία δρόμου.
Σαν σκόνη σβήνει, θάβεται
στην λησμονιά του χρόνου...

Τί να προλάβει; τί να πει;
Σε μια στιγμή μονάχα τί να ζήσει;
Αφού στο άψε-σβήσε αστραπή,
ως φως, για λίγο μένει;
Κερί που η φλόγα του πεθαίνει;
Συλφίδα, αδύναμη, ισχνή,
στα γηρατειά, αχνός που φθίνει...

Σαν σκοτεινιά ο θάνατος
την παίρνει καταπόδι.
Σαν τη βροντή π' ακολουθεί,
με μιαν στεντόρεια φωνή,
την τροχιά τη σύντομή της κόβει...

Τριγμοί, χαμός, αλαλαγμοί,
σαν ξεψυχάει το βιος της.
Τα σήμαντρα ηχούνε πένθιμα.
Η θλίψη τους βροχή,
θρηνούν για το χαμό της.

Έτσι με βιάση μοναχή,
αέρας, έρχεται στη γη,
μονάχη, έρημη, χαμένη,
σ' άλλη ζωή πηγαίνει...

Λιλή Βασιλάκη