Μαζί (της Αθανασίας Δαμπολια)

Αν της ζωής μας το μονοπάτι το στενό
με λίγη καλοσύνη το φαρδαίναμε ακόμα,
χέρι χέρι θα βαδίζαμε κι οι δυό
με μόνη πυξίδα, της αγάπης μας το χρώμα.

Πάρε το χέρι μου και σφίξε το γερά
να νιώθω την αγάπη σου
στην δύσκολή μου ώρα.
Κι εγώ σου δίνω την δική μου την καρδιά
για να`μαστε ενωμένοι
στην καταιγίδα και στην μπόρα.

Δώσε μου το φιλί της ζωής
και το φιλί της αγάπης,
Κι άσε τις καρδιές μας
να χτυπάνε μαζί
σαν δυό ρολόγια
σαν δυό καμπάνες.

Αθανασία Δαμπολια

ΑΠΟΥΣΙΑ (της Εύας Γεωργίου)

Φως φεγγαριού διάχυτο
το θολό τζάμι μαγνητίζει
Ανάβεις τελευταίο τσιγάρο
Χρόνο  έγραψε η απουσία
Στου τζίτζικα το τραγούδι λύγισε,
στην πρώτη βροχή αναστήθηκε,
και σε αέναη πορεία
ουράνιου τόξου τώρα πετάει
Σε γλυκά νερά ξεχειμωνιάζει
τραγουδώντας στα  διαβατάρικα πουλιά
Κήπο Εδέμ  σε άγονη γη  ζωγραφίζει,
αγναντεύοντας  ανθεκτικά λουλούδια
Μεγάλωσε η σιωπή,
καθρεφτίζεται ο πόνος
Κιτρινισμένη γραμματική ανοίγεις
Μετανάστης πια η απουσία
και τα λίγα σ' αγαπώ
στου καιρού τον όρκο αφημένα

"Πίσω απο την σιωπή"/Εκδόσεις Βεργίνα


Εύα Γεωργίου