Άπλωσα ένα μπερντέ,
θέατρο σκιών η ζωή μου.
Προστατευμένη πίσω του,
παριστάνω ότι απλώνω μπουγάδα.
Μα στέλνω μηνύματα με παντομίμα.
Εύκολα ερμηνευμένα,
μα σαφώς παρεννοημένα .
Τέλος παράστασης, υποκλίνομαι.
Κανείς δεν χειροκροτά.
Α μόνη είμαι, φύγανε όλοι.
Ας διπλώσω το μπερντέ,
μυρίζει μαλακτικό...
Τον βάζω στην λεκάνη,
ανάβω σίδερο,
στο δυνατό να τον κάψω...
Ακούω ένα χειροκρότημα...
Α εσύ είσαι χαχα!!!
Είπα κι εγώ...
