Επειδή πολλά ξεχασμένα
καραδοκούσαν στις πτυχές της μνήμης
όλοι γνωρίζαμε τη σημασία
του απαγορευμένου καρπού
κι ακολουθούσαμε έναν τυφλό
λες κι είχαμε ανάγκη απ’ αλάνθαστο οδηγό
σε τούτη τη λάμψη του εικοστού πρώτου αιώνα
ενώ εκείνος με το ακρωτηριασμένο μπράτσο
πάντα κρυβόταν στου κοκκινολαίμη το τραγούδι
λες κι ήθελε τη σκέψη μας να ξεδιαλύνει
όταν συχνά καθόμασταν στήν ανατολική βεράντα
κι απολαμβάναμε το δροσερό αεράκι
της Αυγουστιάτικης εσπέρας, τότε
που ήταν πια αδύνατο
να ξεγελάσουμε τα παιδιά.
Μανώλης Αλυγιζακης
από τη συλλογή ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ, Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2015
