Η συντροφιά της νύχτας ( της Μαρίας Ιωάννου Φίλη)

Μερικές φορές κλείνω
τα μάτια μου και ξέρεις
μπορώ και σε βλέπω ναι
αλήθεια σου λέω πίσω από
το θολό τζάμι να μου χαμογελάς !!

Οι ματιές μας συναντιώνται και
τότε νοιώθω ότι δεν θέλω να χάσω
την εικόνα σου από μπροστά μου !!!

Όμως δεν γίνεται, ανοιγω τα μάτια
και με τυφλώνει το φως σε ψάχνω δεν
είσαι εδώ αλλά μόνο στα όνειρα μου και
στο πιο βαθύ μέρος της καρδιάς μου !!

Η νύχτα τελικά θα είναι μόνο δικιά μας και εγώ τότε θα
σου ψιθυρίζω όπως την πρώτη φορά το σε αγαπώ μου και εσύ θα μου χαρίζεις το δικό σου !!

Άκόμα θα μπορώ  να σε ρωτήσω το
γιατί, αφού τώρα που τόλμησα που είμαι
εδώ, αφήνουμε τις στιγμές να φύγουν, και την
 αγάπη μας χωρίς να την ζήσουμε !!!

Μαρία Ιωάννου Φίλη

ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΜΑΙ (Θωμάς Θύμιος)

       
Το ξέρω
το να αγαπάς είναι ευθύνη.
Αλλά δεν ξέρω
εάν πρέπει να είμαι φοβισμένος !
Φοβάμαι
Μέσα μου ο φόβος διακλαδώνεται,
νου και ψυχή, ταραχή. 
Από τον διπλανό μου γιατί φοβάμαι!
Ο φόβος με κυκλώνει.

Τα βήματα τα ρίχνω σταθερά.
Αλλά φοβούμαι
σαν να περπατώ στα σκοτεινά
στης αβύσσου τα χείλη.
Αυτόν τον αόρατο, ο διπλανός
που δεν μαθαίνει να υπακούει…
του έδωσε την παντοδυναμία.

Δεν ξέρω αλλά φοβάμαι.
Απομακρύνομαι
από τα λουλούδια, τα πουλιά,
τους ανθρώπους, τα κύματα.
θεέ μου, σήμερα
τι ζούμε τούτον τον αιώνα!

Μέσα μου
φούντωσε του ποιητή η κραυγή:
-Να ανθίσει η πειθαρχία,
να παντρευτεί με την αγάπη,
να φτερουγίσει η ελευθερία,
η ανώτατη αρετή.
Να, δεν φοβούμαι αγαπώ.
Δεν πεθαίνουν τα όνειρα.

Θωμάς Θύμιος