Το χειρότερο είναι να έχεις πεθάνει
πριν από το φυσικό σου θάνατο
Ε, άνθρωπε
που νομίζεις πως είσαι
ο βασιλιάς της Γης
το κέντρο του Σύμπαντος,
προσκυνώ σε πολυξεμωραμένε μου
βασιλιά της Βλακείας.
Δέξου τα ταπεινά μου
πολύτιμα δώρα
απ’ όλο τον κόσμο διαλεγμένα
για την άπληστη Μεγαλειότητά Σου:
τον τελευταίο κέδρο
για να τον κάψεις στο τζάκι σου,
το τελευταίο ζώο
επιβεβαίωση της κυριαρχίας σου,
το τελευταίο καθαρό οξυγόνο
σε μπουκάλι πλαστικό,
τον τελευταίο άνθρωπο
ταριχευμένο.
Σου αξίζουν Αφέντη μου
αιώνες πολλούς κοπίασες
για να καταστρέψεις τα πάντα,
τώρα το μόνο που μένει να αφανίσεις
είναι το Βασίλειό Σου.
Ε, άνθρωπε
συμβουλάτορας κακός η πλεονεξία,
χτίζεις πόλεις ολάκερες
μηχανές του χρήματος
Ντουμπάι της ματαιοδοξίας
που θα βουλιάξουν στην άμμο.
Δεν καταλαβαίνεις, κοντόφθαλμε,
ότι πεθαίνεις;
Ε, άνθρωπε
στου μυαλού σου την έρημο βρέχει
τα αποτελέσματα των επιλογών σου,
σταγόνες – κέρματα το αίμα σου
στιλπνό χαλάζι τα λάθη σου
φωσφορίζουν στο σκοτάδι
του φανατισμού σου.
Ε, άνθρωπε
καημένε, μικρόμυαλε ανθρωπάκο
ξύπνα
έρχεται η θάλασσα
να σε πνίξει.
Ε, άνθρωπε
το πιο επικίνδυνο ελάττωμα
είναι η Ανοησία.
από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ (ποιήματα 1997-2017)
