Αστρο του βορρά (του Δημήτρη Λαγοπάτη)

Στις καταχνιες της σκέψης μου
ξεχειμάζεις.
Και στου μυαλού το σταυροδρόμι
αναποφάσιστη στέκεις.
Χάνεσαι στα ηλιοβασιλέματα
και σε οπτασίες σε ψάχνω
Σε άνυδρα τοπία
φυλλωσιές νειρομαι
Αλόγιστες αποφάσεις
Κρίματα χωρίς φειδώ
Ποιος είπε πως η θάλασσα
Τον βράχο τον ξεπλένει;
Χάθηκες πάλι
μέσα σε στίχους πύρινους
και δυο αναλαμπές
Τον ερχομό σου προσδοκώ
και τον χαμό σου πλέκω
Θάβω τις νύχτες το όνειρο
το νου μου μην ταράξει
Κισσός οι μνήμες γίνονται
και το κορμί μου πνίγουν
Αχολογάει το γέλιο σου
μα μακρινή η ηχώ του
Ψάχνω να βρω εκδικητή
να τον παρακαλέσω
μια ντουφέκια στην προσμονή
ας δώσει
Είναι κι αυτός ο ουρανός
που όλο χαμηλώνει
Είναι κι η μέρα σήμερα
που την χαρά φιλτράρω
Ίζημα πίκρας μάζεψα
να χω να ξεδιψαω!!!

Δημήτρης Λαγοπάτης

Άκουγα (της Αναστασίας Κουτσούκου-Κλεάνθη)

Άκουγα τη φωνή σου κι έφτιαχνα συγχρόνως, μια αγκάλη ν' ακουμπήσω κι ένα αγκάθινο στεφάνι, να κυκλώσει την ψυχή μου Τα λόγια σου, βρήκαν το δρόμο της καρδιάς μου μα, στόχευσαν στου μυαλού μου τις βαθύτερες σκέψεις. Αδίστακτα συγκρούσθηκαν, οι δύο κατευθύνσεις κι αυτά τα λόγια σου ,τα λατρευτά σκορπίστηκαν μακριά σαν τη βροχή. Η ζεστασιά κι η γλύκα της ψυχής σου, σαν χέρι,αγαπημένο,στοργικό, απλώνονταν μπροστά μου, έβλεπα όμως τον κόπο του ν' αγγίξει το δικό μου. Ματώνονταν και πλήγιαζε βαθιά. Ας μείνουνε στα χέρια οι πληγές σου, μην και απλώσουνε βαθύτερα κλωνιά. Η πίκρα η δική μου απ' τη νιότη, έχει αποδιώξει κάθε αγάπη μακριά.


Αναστασία Κουτσούκου-Κλεανθη

Ξημερώνοντας (της Ειρήνης Σκευοφύλαξ)

Να΄ρχεσαι...
Να μου κάνεις παρέα εκείνα τα βράδια,
που το ολόκληρο φαίνεται μισό....
Να μου δείχνεις το φεγγάρι,
εκεί που εγώ βλέπω μόνο σκοτάδι...
Να΄ρχεσαι...
Να μου χαμογελάς, για να χαίρεται το μέσα μου...
Να γεμίζουν οι δρόμοι από την παρουσία σου...
Ν΄αγγίζεις το χέρι, που ψηλαφίζει το άδειο....
Να΄ρχεσαι....
Να μη σκέφτομαι ότι όλα χάθηκαν στην πρώτη φορά....
Να ψεύδομαι στον εαυτό μου ότι τίποτα δεν άλλαξε....
Να πετάμε σαν το γλάρο μέσα στο γαλάζιο....
Να κουρνιάζω στο αγαπημένο σώμα....
Να΄ρχεσαι ...
Να κάνω την ουτοπία, πραγματικότητα ....
Να σβήνω το δάκρυ που ξεθωριάζει το βλέμμα....
Να νοιώθω το φιλί σου,
όπως το γλυκό του κουταλιού που μόλις έδεσε....
Να΄ρχεσαι.....
Να γίνεσαι το πριν και το μετά....
Να είσαι το ξημέρωμα στην ανατολή μου...
Το δειλινό στην δύση μου......
Να΄ρχεσαι...
Να χορεύουμε μαζί το σκοπό,
σε ρυθμό εκδρομής...
Τώρα που ησυχάζει η καρδιά μου.....
Ακούω τα βήματά σου.....
Έρχεσαι....


Ειρήνη Σκευοφύλαξ

Λάθος όνειρα (της Σοφίας Τανακίδου)

Όταν επιτέθηκες στα όνειρα μου Πυροβολώντας με τα λόγια σου Άδειασες όλη τη θαλάμη Για να πετύχεις το σκοπό σου Τέλειο σημάδι Είχες πάντα.. Από μακριά Από κοντά Πετύχαινες το στόχο σου!!! Όλα νεκρά Τα πάτησες με ανείπωτη χαρά Να έρθεις κοντά μου Γιατί σε χώριζαν αυτά απ' την καρδιά μου Γιατί τα ζήλευες φριχτά τα όνειρα μου!!! Τώρα... μαζεύεις τα κομμάτια ένα ένα Ψάχνεις να βρεις αυτά που έκανα για σένα Γιατί στη λύσσα σου όλα να τα σκοτώσεις Ξέχασες τα δικά σου να γλυτώσεις!!!!

Σοφία Τανακιδου