ΧΑΡΑΜΑΔΕΣ (του Αντώνη Σαμολαδά)

Χαίρομαι για τις χαραμάδες 

που άφησες ανοιχτές, 

για να νιώσεις 

ότι όσο υπάρχεις, 

ζεις για τον έρωτα

που δημιουργούσες 

χρόνια μέσα σου... 

Ύφαινες πάντα με 

ξεχωριστή επιδεξιότητα

τον προστατευτικό μανδύα 

της ψυχής σου, αλλά πάντα

άφηνες έντεχνα θηλιές,  

δημιουργούσες ρωγμές, 

περιμένοντας κάποιον να δει

το άπλετο φως μέσα σου...

Ατέλειωτες οι δίνες 

που με πλαισίωναν,

κάθε φορά που επιχειρούσα

να τρυπώσω μέσα σου

από αυτές τις ρωγμές,

για να δώσω τέλος 

στην προσμονή σου...

Και τώρα που μπήκα

ρίγησε, βόγγυξε, 

απελευθέρωσε το στεναγμό 

μιας μοναδικής ηδονής, 

που σου χαρίζω 

όταν κυκλοφορώ μέσα σου,

χωρίς οδύνη χωρίς ερινύες.. . 

Είναι η δική σου ώρα...

Αντώνης Σαμολαδας

ΕΝΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (του Αντώνη Σαμολαδά)

Έστησα το σώμα μου
στον τοίχο της μοναξιάς
με σφυρηλάτησα
με σφήνα αιχμηρή...

Δεν ήθελα εκείνη τη στιγμή
να μου δώσω μορφή,
απλά ήθελα να νιώσω
τον ανείπωτο πόνο...

Μόνο έτσι θα λυτρωθώ
από την ένδεια του έρωτα
και τον πόνο του χωρισμού
τώρα που σε έχω χάσει...

Όμως θέλω να ξέρεις
πάντα θα υπάρχει
το σημάδι της σφήνας
εκεί στο στέρνο βαθιά
να μου θυμίζει εσένα...

Αντώνης Σαμολαδάς

Η ΝΙΚΟΤΙΝΗ ΜΟΥ (του Αντώνη Σαμολαδά)

Ξέρεις τι θέλω από σένα μωρό μου
να σε τυλίξω σε μια κόλλα χαρτί,
να σε μετουσιώσω σε τσιγάρο
όχι από αυτά τα έτοιμα, τα πολυτελείας,
ένα τσιγάρο κομμένο σε ψιλό καπνό
τυλιγμένο στο χέρι, άφιλτρο...
Και ύστερα να σε καπνίσω με πάθος,
να σε βάλω στα πνευμόνια μου,
να κυκλοφορείς στο αίμα μου,
να γίνεις η νικοτίνη μου,
να είσαι η παρέα μου
μαζί με τον πρωινό καφέ,
μαζί με όλους τους καφέδες μου...
Να είμαι μόνιμα μπαφιασμένος
και να σε αποζητώ...
Να σε χρειάζομαι, να θέλω σε βάλω
ξανά και ξανά στο αίμα μου...
Ξέρεις μωρό μου τι θέλω από σένα
να είσαι το τσιγάρο μου το στριφτό
η νικοτίνη που τρέχει στο αίμα μου...
Ένα τσιγάρο βαρύ σέρτικο
κομμένο σε ψιλό καπνό...στο χέρι...

Αντώνης Σαμολαδάς

Πέτρινο φιλί (του Αντώνη Σαμολαδά)

Πέτρωσαν τα συναισθήματα μου
σιγά σιγά έγινε πέτρα η καρδιά μου,
ακολούθησε αργά βασανιστικά το σώμα μου...
Έμεινα εκεί ακίνητος μια στήλη άλατος
ένα άγαλμα χωρίς ζωή, χωρίς ψυχή, που περίμενε...
Άραγε τι; Τι μπορεί να περιμένεις μετά την απόρριψη;
Ένα καινούργιο ξεκίνημα; μια νέα αρχή;
Έβλεπα αλλά δεν ένιωθα κάποιο συναίσθημα,
άκουγα αλλά τίποτε δεν έφτανε στην ψυχή μου...
Μέχρι που ήρθες εσύ, μέχρι την στιγμή
που με αγκάλιασες, μέχρι το δευτερόλεπτο
που ένιωσα την πνοή σου στα χείλη μου
και ύστερα ήρθε αυτό το φιλί...
Το σώμα μου άρχισε να αλλάζει
η πέτρα έγινε σιγά σιγά σάρκα,
η καρδιά άρχισε να κτυπά πάλι γρήγορα δυνατά,
σ’ αγκάλιασα σφικτά μην μου φύγεις...
Σε κοίταξα βαθιά στα μάτια και είδα το μέλλον μου...
Σου ψυθίρισα χαμηλόφωνα, πνοή μου...

Αντώνης Σαμολαδάς

ΜΑΤΙΑ ΧΑΜΗΛΑ (του Αντώνη Σαμολαδά)

Είναι και αυτός ο πλατωνικός έρωτας
που έχει τινάξει στον αέρα την ζωή μου
πάντα τα μάτια μου χαμηλά
μην  συναντηθούν τα βλέμματα μας
περπάταγα στον δρόμο με το κεφάλι γερμένο στο έδαφος
μην καταλάβουν οι άνθρωποι τα συναισθήματα μου...

Όλη μου η ζωή ένα σκυμμένο αν
κρυμμένο πίσω από χιλιάδες φόβους
και τώρα που έγινε ο έρωτας μου
για σένα σε όλους γνωστός
χλευάσετε με για να γνωρίζω ποιοι το ξέρουν...

Αν πάλι θέλετε να με τιμωρήσετε παραδειγματικά
πάρτε μου το κεφάλι από τους ώμους
μήπως και κατά λάθος με δει και αυτός
και νιώσει τα παράνομα συναισθήματα μου...

Δεν θέλω να φοβάμαι άλλο πια
τιμωρείστε με, όμως θέλω να ξέρετε
πως ακόμη και με το κεφάλι σκυφτό
πάντα έβλεπα τα μάτια του, το χαμόγελο του...

Αντώνης Σαμολαδάς

Απόλυτη αγάπη (του Αντώνη Σαμολαδά)

Δεν ξέρω αν υπάρχει απόλυτη αγάπη
θέλω να υπάρχει να ομορφαίνει ψυχές
να γίνεται μια αγκαλιά τεράστια
να ενώνει το αρσενικό με το θηλυκό
και να γεννά την ζωή από την αρχή...

Θέλω τον έρωτα ένα παράθυρο ελπίδας
ένα παράθυρο ανοιχτό σε όλο τον κόσμο
ένα χαμόγελο φωτισμένο διάπλατο
πίσω από την κουρτίνα της ζωής...

Πάντα ονειρεύομαι τον μεγάλο έρωτα
που ξαγρυπνά στις παρειές των κοριτσιών
που δονεί τις  καρδιές των εφήβων
ανθρώπων που τα καλοκαίρια που πέρασαν
δεν γέρασαν την καρδιά τους...

Πάντα ονειρεύομαι μια πείνα για έρωτα
μια αγκαλιά ανοικτή να με περιμένει
πίσω από μια πόρτα κλειστή
σκεβρωμένη από την ελπίδα να ανοίξει
την ζωή να μοιραστεί μαζί μου...


Αντώνης Σαμολαδάς