Πάντα θα έρχομαι...
Γλυστρώ σαν άνεμος και γατζώνομαι
στο ανοικτό σου πουκάμισο.
Ρίχνω άγκυρα,
εκεί ακριβώς που υπόσχεσαι έρωτα
και ξημερώνω όταν βραδυάζει
στα μάτια σου.
Πάντα θα έρχομαι...
Αγκαλιάζω τη λήθη και χαιδεύω τη στιγμή
καθώς το ποίημα ματώνει και δεν ξέρω αν γίνεσαι όνειρο ή απογοήτευση.
Ήρθα....
Ήρθα πάλι ...
...κι εσύ πάντα εκεί,
να φυλακίζεις ανέμους και να φτιάχνεις χαραμάδες για τη ψευδαίσθηση μιας χαμένης ελευθερίας που μου χρωστάς.
.... Παρούσα ξανά....
