Όλα σαν όνειρο μαζί σου
σε άλλο κόσμο, σ' άλλη εποχή
τότε που ένα κομμάτι ουρανού στα χέρια κράτησα.
Μία φορά κι έναν καιρό; Για πάντα;
Στο μέτρημα του χρόνου χάθηκα.
Σε πήρε η νύχτα
μικρή νεράιδα του γιαλού και της σελήνης.
Σε πήρε η νύχτα
μα το φιλί σου σφραγίδα ανεξίτηλη στα χείλη μου
μέλι κι αλμύρα.
Αλύπητα κυλάνε οι ώρες κι οι αιώνες
σαν παραμύθι οι αναμνήσεις ζωντανεύουνε…
κι εγώ ένα ημερολόγιο παλιό
σαν αποξηραμένο γιασεμί
κι ένα μαντήλι της φωτιάς
κρατώ για να θυμάμαι.
Ω ναι θυμάμαι, ζω και ξαναζώ και ανασταίνομαι
και ας μην έχει ο δρόμος τούτος γυρισμό.
Μου φτάνει που θυμάμαι....
Σμαραγδή Μητροπούλου
