Άτιτλο (της Χαρούλας Βασιλάκη)

Ξημέρωσε, τι έφταιξε

Και δεν είσαι κοντά μου;

Ήλιε μου πάνε ρώτα τον

Χάνω τον έρωτα μου

Νύχτωσε και δεν είσαι εδώ

Σημεία ζωής δε δίνεις

Πίσω σου κοίταξε αν το θες

Συντρίμμια που αφήνεις

Φεγγάρι μου ολόγιομο

Πάνε να του μιλήσεις

Τι έφταιξε και έφυγε

Πάνε να τον ρωτήσεις

Ο χρόνος τρέχει, εσύ πουθενά

Μήπως να βρήκες άλλη;

Θυμάμαι που με έλεγες

Αγάπη σου μεγάλη

Ξημέρωσε η πόρτα χτυπά

Είναι ο ταχυδρόμος

Νέα μου φέρνει να όμως που

Είναι μακρύς ο δρόμος

Πήγες και ξενιτεύτηκες

Δίχως να πεις μια λέξη

Γιατί μου γράφεις μια καρδιά

Πως δεν μπορεί ν' αντέξει

Όμως θα έρθεις ξανά μου λες

Όταν θα πλουτίσεις

Να κάνεις αληθινό το όνειρο

Και νύφη να με ντύσεις !

Χαρούλα Βασιλάκη

Άτιτλο (της Χαρούλας Βασιλάκη)

Και γιατί να με κρίνεις;
Δε σε έβαλα καν στο χωλ του μυαλού μου....
Εδώ που τα λέμε ούτε στην αυλή μου σ' έβαλα.....
Σ' έχω να περιμένεις στην πόρτα!
Εσύ τι νόμιζες;
Ότι επειδή πίνουμε καφέ σ' έβαλα στου μυαλού μου το σαλόνι να κοιτάς τριγύρω; Στο παλάτι μου βάζω όποιον θέλω.....
Όσο για τα μισό γκρεμισμένα δωμάτια τ' αφήνω να υπάρχουν για να θυμάμαι.....
 Ένα τέτοιο...... είναι δικό μας κατόρθωμα..... Δε λέω δικό σου, έφταιξα κι εγώ......
Τωρα δε σε θέλω μέσα στο μυαλό μου.....
Το έχω φτιάξει όπως το θέλω το σπίτι μου..... Έναν καφέ για τις ωραίες στιγμές κι έφυγες!

Χαρούλα Βασιλάκη