Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Οπτικοποιημένο ποιήμα της ποιήτριας Βάγιας Μπαλη
σε απαγγελία του ποιητή Παντελή Βέλκου
Το βίντεο μπορείτε να το βρείτε και στο youtube ΕΔΩ
Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018
Κλεφτές ματιές στον ουρανό (του Νίκου Σουβατζή)
Η Κυριακή είναι ανάσες ελευθερίας,
κλεφτές ματιές στον ουρανό,
τα αργά βήματα
και οι περιπλανήσεις
χωρίς προορισμό,
η ήρεμη θάλασσα
κάτω απ’ τα φτερά των γλάρων,
οι ήσυχες πρωινές στιγμές στη λιακάδα,
οι συζητήσεις γύρω απ’ το τραπέζι
και η μυρωδιά του καφέ
κλεφτές ματιές στον ουρανό,
τα αργά βήματα
και οι περιπλανήσεις
χωρίς προορισμό,
η ήρεμη θάλασσα
κάτω απ’ τα φτερά των γλάρων,
οι ήσυχες πρωινές στιγμές στη λιακάδα,
οι συζητήσεις γύρω απ’ το τραπέζι
και η μυρωδιά του καφέ
Η Κυριακή είναι ένα δέντρο
ποτισμένο με αίμα,
μια σφιγμένη γροθιά,
ένα κόκκινο γαρύφαλλο,
μια σημαία με τα χρώματα της ζωής,
ο αγώνας του ανθρώπου να σταθεί όρθιος,
μια σελίδα της δικής μας ιστορίας,
η ανάμνηση πως τίποτα δεν χαρίζεται,
ένα ανεξίτηλο σημάδι
στο μέρος της καρδιάς,
μια στάλα δικαιοσύνης
σε έναν άδικο κόσμο
Η Κυριακή είναι η άρνηση
όσων αναπνέουν στο φως
να επιστρέψουν στο σκοτάδι της δουλείας
ποτισμένο με αίμα,
μια σφιγμένη γροθιά,
ένα κόκκινο γαρύφαλλο,
μια σημαία με τα χρώματα της ζωής,
ο αγώνας του ανθρώπου να σταθεί όρθιος,
μια σελίδα της δικής μας ιστορίας,
η ανάμνηση πως τίποτα δεν χαρίζεται,
ένα ανεξίτηλο σημάδι
στο μέρος της καρδιάς,
μια στάλα δικαιοσύνης
σε έναν άδικο κόσμο
Η Κυριακή είναι η άρνηση
όσων αναπνέουν στο φως
να επιστρέψουν στο σκοτάδι της δουλείας
Εσένα ψυχή μου (του Νίκου Βαρδάκα)
Γιατί οι λέξεις να είναι νεκρές, σαν ελπίδες στις ξέρες;
Στην αγάπη το θέλω είναι πικρό
σαν μονοπάτι σε απάτητο βουνό.
Γιατί η αλήθεια να έχει τραγούδια, ειπωμένα
από κρίνα που γέρνουν στο δέρμα σου;
Mαζί σου βαδίζω στα σύννεφα, αυτά που
εγκλωβίζουν τα πέλαγα του απείρου. Κολυμπάνε
τα αστέρια και καθρεφτίζουν το ουρί του παραδείσου...
Εσένα ψυχή μου!
σαν μονοπάτι σε απάτητο βουνό.
Γιατί η αλήθεια να έχει τραγούδια, ειπωμένα
από κρίνα που γέρνουν στο δέρμα σου;
Mαζί σου βαδίζω στα σύννεφα, αυτά που
εγκλωβίζουν τα πέλαγα του απείρου. Κολυμπάνε
τα αστέρια και καθρεφτίζουν το ουρί του παραδείσου...
Εσένα ψυχή μου!
Νίκος Βαρδάκας
Από την ποιητική συλλογή "Νοσταλγία"
ΓΥΝΑΙΚΑ (του Χρήστου Παπαχρυσάφη)
Θαύμα ζωής η γέννησή σου
Τι και αν το κλάμα του πατέρα δεν ήταν χαράς
Τι κι αν δε κέρασε τον κόσμο για αυτό το γεγονός
Τι και αν θα μεγαλώσεις σαν κορίτσι
αφού θα μεγαλώσεις σαν όλα τα παιδιά
Τι και αν ίσως βρεθείς στην θέση του θύτη κάποιο βράδυ
λόγω της ανατομίας σου
Τι και αν κάνεις ευτυχισμένο έναν νέο
που ο πατέρας του στάθηκε «τυχερός»
Τι και αν οι πόνοι που θα τραβήξεις
Που ίσως χρειαστεί στη μέση να σε κόψουν
για να επαναλάβεις το θαύμα
την γέννηση του παιδιού σας
για να νιώσει το ταίρι σου «τυχερό»…. η «άτυχο»
Τι και αν ξενυχτάς στο προσκεφάλι του παιδιού τις νύχτες
Τι και αν συμπάσχεις στις ανησυχίες των παιδιών σου
στα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα
Τι και αν πονάς και εσύ μαζί
για να επαναλάβει η κόρη σου το θαύμα της γέννας
Τέλος τι και αν σε κάθε δύσκολη στιγμή
η λέξη ΜΑΝΑ βγαίνει πάντα από τα χείλη μας
Όσο υπάρχουν στον κόσμο «Άντρες»
Μη περιμένετε καμία αναγνώριση
Γυναίκες…
Μεγαλώστε τα αγόρια σας να γίνουν άντρες
Χωρίς τα εισαγωγικά... αληθινά παλικάρια!!!
Τότε μόνο θα αποκτήσετε τον χαμένο σεβασμό που σας πρέπει
Να είστε ΚΟΡΗ, ΑΔΕΡΦΗ,ΜΑΝΑ,ΓΙΑΓΙΑ.
Με κεφαλαία γράμματα..... γιατί αυτό σας πρέπει
Χρήστος Παπαχρυσάφης
Δεν είμαι ποιητής (του Ιωάννη Τουμπα)
Δεν είμαι ποιητής
Πήρες τα λόγια μου για στίχους
Το γέλιο σου έβαλα για μουσική.
Πήρες τα λόγια μου για στίχους
Το γέλιο σου έβαλα για μουσική.
Κι ήμουν
σε ένα τραγούδι
σε μια παράγκα
στο φτωχομαχαλά
ο πιο πλούσιος άντρας της γης
Ιωάννης Τουμπας
σε ένα τραγούδι
σε μια παράγκα
στο φτωχομαχαλά
ο πιο πλούσιος άντρας της γης
Ιωάννης Τουμπας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)