Κόκκινος είναι ο ουρανός
κι οι αστραπές τα βράδια
δεν είν' θαρρείς από τον καιρό
πολέμου είναι σημάδια
Βγάζουμε το παράπονο
με τ' άτιτλα μας ποιήματα
κρυβόμαστε μες τις σιωπές
που αυτές θα γίνουν μνήματα
Μία και δεν έχουμε φωνή
να δώσουμε την πάλη
τη λύση περιμένουμε
να δώσουν κάποιοι άλλοι
Πάλη για να 'χουν οι λαοί
ασφάλεια και ειρήνη
πάλη για την ανατροπή
και για δικαιοσύνη.
Γι αυτή που γυναικόπαιδα
παλεύουν στη Συρία
Και γράφουν με το αίμα τους
ξανά την ιστορία
Κι όλοι εμείς οι θεατές
το δάκρυ μας να χύνουμε
κι ύστερα σε ταβέρνες και σε κλαμπ
να πάμε να τα πίνουμε.
Ότι είν' να γίνει θα γενεί
αφού είναι το γραμμένο
Και το δικό μας το χαμό εγώ
τον περιμένω
Το έθνος πλέον θα χαθεί
μας σβήνει η ιστορία
Τι σημασία κι αν έχουμε
των Κούρδων την ανδρεία
Σήμερα πολεμούν αυτοί
αύριο η σειρά μας
και κάποιοι άλλοι θα θρηνούν
για τα δικά παιδιά μας
Για αυτό ας αντιδράσουμε
όσο είναι ακόμα η ώρα
πριν να γευτούμε και εμείς
του πόλεμου την μπόρα
Χρήστος Παπαχρυσαφης
