Θάρθει καιρός που ο πόνος
θα γλυκάνει
ο χρόνος βάλσαμο
θα ρίξει στις πληγές
η απουσία σου
παρέα θα μου κάνει
θα σ’ ανταμώνω στα όνειρά μου
τις νυχτιές
Ετσι δειλά
θάρθει η χαρά φτερά ν' απλώσει
και το χαμόγελο
δεν θάχει ενοχές
τα μαύρα πέπλα της η θλίψη
θα ξεστρώσει
στεγνά τα μάτια
θ’ αντικρύζουν τις γιορτές
Θάρθει καιρός
να ξεντυθώ το μαύρο χρώμα
τον Μάη πίσω στη σειρά του
να μετρώ
τη θύμησή σου
της καρδιάς θα κάνω στρώμα
γλυκά να γείρω
απ’ τη πίκρα να κρυφτώ
Όλα θα γίνουν στη σειρά τους
το γνωρίζω
μακριά σε παίρνει
κάθε μέρα που περνά
μακριά από σένα
και ο δρόμος που βαδίζω
μόνο η ψυχή μου
στη ψυχή σου είναι κοντά
Αυτές οι δυό
πάντα αχώριστες θα μένουν
χώρια η μια από την άλλη
δεν μπορούν
Αγκαλιασμένες τρυφερά
θα ταξιδεύουν
μέσα στου έρωτα τα νέφη
θα πετούν
Σοφία Κοντογεώργου
Από την ποιητική συλλογή Έρωτας..απών
