Μετανάστη (της Κουλας Κράντα)

Παιδί του χαλασμού,
των γκρεμισμένων σπιτιών,
και των χαμένων ονείρων...
δακρυσμένα μάτια,
αλμύρα της θάλασσας.
Παιδί της χαμένης ελπίδας,
της απαξίωσης,
του συρματοπλέγματος...
μια σπίθα φως,
κι ένας άλλος Θεός,
την μοίρα σου ορίζει...
Παιδί της αγρύπνιας,
και της ξαστεριάς...
της χαμένης πατρίδας,
της διασποράς...
χαμογέλα στον ήλιο!

Κούλα Κράντα