Αερικό (της Γεωργίας Κιτσούκη - Βασιλειάδου)

Κι αν ζήτησα ένα αεράκι θάλασσας έφερες άνεμους δροσιάς σε ένα χάδι Κι αν πόθησα απ αγιόκλημα το άρωμα άπλωσες και σκαρφάλωσες στα πέρατα και ευωδίασες όπου το αγέρι φτάνει Πλέεις σε κάθε κύμα που με ρίγησε χαμογελώντας Χαμόγελο, αίνιγμα χωρίς λύση Πλανιέσαι πάντα και παντού σε κάθε διάσταση αερικό σωστό που άπιαστο θα μείνει Στην κάθε ανάσα που θα φέρνει ο αέρας μου θα αναπνέεις κι ένα σ αγαπώ μου Κι έτσι μονάχα εμείς θα συναντιόμαστε Ελεύθεροι , αέναοι, στα ουράνια…


Γεωργία Κιτσούκη - Βασιλειάδου

Και ξαφνικά μεγάλωσα (του Χρήστου Παπαχρυσάφη)

Και ξαφνικά μεγάλωσα….Έτσι!!!

Σε μια στιγμή!!!

Εκεί που στεκόμουν όρθιος κοίταζα αμέριμνος έξω από το λεωφορείο ξαφνικά μια φωνή με σπαστά Ελληνικά με ρωτάει!

Μήπως θέλετε να καθίσετε?

Ήταν ένας  νεαρός γύρω στα 18 που όχι μόνο το χρώμα τον έκανε να ξεχωρίζει αλλά και η ευγένεια του, κάτι που είχα καιρό να συναντήσω στον δρόμο!

Αρνήθηκα φυσικά αφού δεν συνηθίζω να «ρίχνω» άλλους για να πάρω κάτι που δεν το έχω περισσότερη ανάγκη από αυτούς.

Δεν ήταν το γεγονός αυτό που με πτόησε βεβαίως.

Αυτό που με πτόησε ήταν ότι 5 λεπτά αργότερα μου πρόσφερε την θέση μια κυρία γύρω στα 35, που όταν από περιέργεια την ρώτησα γιατί μου την προσφέρει μου απάντησε «από σεβασμό στους μεγαλυτέρους μου»

Να ανοίξει η γη να με καταπιεί

Έψαχνα εναγωνίως στο τσαντάκι μου έναν αναπτήρα να αυτοπυρποληθώ, κάτι για να σφαχθώ τέλος πάντων

Δυστυχώς το πιο αιχμηρό αντικείμενο που βρήκα ήταν ο νυχοκόπτης μου.

Με την ευκαιρία αυτή βέβαια μόλις κατέβηκα έκοψα τα νύχια μου.

Ίσως για να αποφύγω να σχίσω τις σάρκες μου!!!

Κλείνω εδώ γιατί πρέπει να πιω και το τσάι μου!!!

Μεγάλος άνθρωπος πια!!!

Χρήστος Παπαχρυσάφης

Γητεύεται η καρδιά; (της Σωτηρούλας Τζιαμπουρή)

Δανεική καρδιά! Κλεμμένη. Πληγωμένη, φυλακισμένη στο σκοτάδι . Ήμουνα εκεί! Σε μια έρημο, διψασμένη . Εκεί που ο ήλιος θα ζεσταίνει την καρδιά . Με πόδια γυμνά. Μουσκεμένα . Ήμουνα εκεί! Σε κοίταζα στο τέρμα της σιωπής. Στις παλάμες σου την κράτησες . Στις χούφτες μου την πότισα . Στα χέρια σου την φόρεσες. Την κλείσαμε στα άδυτα της ψυχής μας . Καταδικασμένη! Να την σκοτώσεις ήθελες;;;;;


Σωτηρούλα Τζιαμπουρή

Για την πατρίδα (της Αναστασίας Κουτσούκου - Κλεάνθη)

Δαντέλες τ' ακρογιάλια σου ,πατρίδα τέτοια ομορφάδα μακριά σου δεν την είδα, λούζει ο ήλιος τους μώλους τα καράβια κι η αύρα απλόχερα σκορπάει χάδια. Μαγεύει η όψη σου στο κοραλένιο δείλι να σε θαυμάσω θα 'τρεχα,πιότερο από' να μίλι. Φαντάζουν στον ορίζοντα χρυσοντυμένες κόρες κάλλιο σ'αυτή την αμμουδιά,να μη περνούν οι ώρες. Τραβάει τούτη η στεριά,σαν κλέφτρα μες το κύμα, τραβά μαζί της πράσινο και βελουδένιο ντύμα. Πουλιά κοσμούνε σπάταλα,την ονειρένια όψη, ας ήταν τούτη η βραδιά,να μην τελειώσει απόψε.
Αναστασία Κουτσούκου -Κλεάνθη