Αλλά-ζω- (της Χρυσταλλας Κοσμά)

Αλλά-ζω...
Καθημερινά αλλάζω...
Βαριέμαι γρήγορα...
Γι' αυτό αλλάζω θέση
στα έπιπλα,
χαρακτήρα στα ρούχα μου,
χρώμα στα μαλλιά μου...
Αλλάζω την καθημερινότητά μου,
τις απόψεις μου,
τα αισθήματα μου....
Αναθεωρώ τις φιλίες μου,
την εργασία μου,
τη ζωή μου....
Μα δε με νοιάζει
γιατί όλα αυτά
είναι φτιασίδια της ουσίας ...
Εγώ παραμένω ΕΓΩ....
ΑΛΗΘΙΝΗ
ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ
ΚΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ

Χρυσταλλα Κοσμά


                                       

Στην Αμυγδαλιά Του Πατρικού Κήπου (Του Αριστομένη Λαγουβάρδου)

Πώς  άνθισαν απόψε τα  κλαδιά σου

που σ΄ έντυσαν νυφούλα σε  μια μέρα,

και λάλησε του πόθου σου η φλογέρα,

λουλούδιασαν δροσάτα τα φιλιά σου!

Ως σ΄είδα, μου εφάνη η καρδιά σου

γοργά πώς χτύπαε - ωσάν τη μέρα

μικρούλα που σε φύτεψα πιο πέρα,

στου κήπου μας την άκρη - η ματιά σου,

να βρεί το φίλο που έχασε εζήτα.

Λές νάταν πλάνη, ή νάταν πίκρα

το πατρικό μου σπίτι που είχα αφήσει;

Θυμάμαι τη στιγμή!  Μονάχος βγήκα

απ΄ την πόρτα του σπιτιού - μονάχος μπήκα.

Γεμίζει η στάμνα της ζωής και τρέχει η  βρύση...

Αριστομένης Λαγουβάρδος