Λέξεις σε φυγή, τόνοι σε προστριβή
Κοντά σου τρέχουν να σε βρουν
Το πιο όμορφο ποίημα για σε να γίνουν καρτερούν
Μα όσο μεγαλώνει η απόσταση από το δικό μας φιλί
Τόσο κι άλλο τόσο μακραίνει η δύση από την ανατολή
Οι λέξεις επαναστατούν πουθενά πια δεν χωρούν
Καταργείστε τους τόνους κι αφήστε μας τελείως μόνους
Τσακίστε μας το συντακτικό
Κι από γραμματική τίποτα να μην μείνει ορθό
Κουράστηκα, το παραδέχομαι,
κουράστηκα,
τις νίκες μου
να φέρνω στο μυαλό,
αυτές να νοσταλγώ,
γι' αυτές να θέλω να μιλώ,
κουράστηκα.
Κουράστηκα, δικές μου να τις θεωρώ,
δωρεές δικές Σου να ξεχνώ πως ειναι,.
Κουράστηκα να αντιμάχομαι το θέλημά σου,
παραδίδομαι
δεν έχω άλλες δυνάμεις,
δυνάμεις ποιες;
να Σε αντιστρατεύομαι,
παραδίδομαι.
Τις ήττες μου προσφέρω
θυμίαμα στα πόδια Σου
και λαβωμένος από τις μάχες
που απόκαμα,
τολμώ, ο ρίψασπις,
γονατιστός,
εκλιπαρώ το Έλεος Σου.
