Κυριακή 31 Μαΐου 2020

" Ή γράφεις ή χάνεσαι. Γράφεις! " (της Μπέττυς Κουτσιου)



Να γράφετε τόσο καλά, ώστε να μην μπορούνε, να μην σας διαβάσουν. Αν δεν γράφετε καλά, κάντε κάτι άλλο αλλά να το κάνετε μοναδικά.
Γράφοντας και μόνο μαθαίνεις να γράφεις. Κανένας άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Ή γράφεις ή χάνεσαι. Εάν θέλετε να χαθείτε υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνετε. Εάν θέλετε να γράφετε μόνο ένας. Αυτοσυγκέντρωση, πίστη σε αυτό που επιλέξατε να υπηρετήσετε μαζί με αφοσίωση.
Δημιουργία, αγάπη και πάθος. Όλα τα άλλα είναι περιττά. Μην χάνετε τον χρόνο σας σε ανούσια πράγματα. Ακούστε τις λεπτομέρειες μέσα σας. Να φέρεστε στις λέξεις σας με σεβασμό και αγάπη σαν να είναι πριγκίπισσες. Να τις επαινείτε για αυτό που σας δίνουν. Ένα άρθρο, ένα σύγγραμμα, ένα ποίημα, ένα βιβλίο θέλει υπομονή, προσήλωση και θυσία. Να κάνετε εξάσκηση, να γράφετε καθημερινά, να μην πιστεύετε στην τύχη, τίποτα δεν μας χαρίζεται εάν δεν εργαζόμαστε καθημερινά εμβαθύνοντας, προσπαθώντας πιο πολύ από τις ικανότητες μας. Η τύχη θα προκύψει μαζί με την δεξιοτεχνία και την καλλιέργεια. Καμία τύχη δεν είχε αποτέλεσμα εάν δεν υπήρχε από κάτω γερή πρώτη ύλη.
Γράψτε εκείνα που φοβάστε, όχι τα ανώδυνα. Γράψτε εκείνα που σας κομματιάζουν την ψυχή, αυτά που σας τσακίζουν αλλά με γύμνια, με αυταπάρνηση της ωραίας και προσεκτικής εικόνας σας. Μην φοβάστε εάν δεν αρέσετε σε όλους, σε εκείνους που θα αρέσετε όμως θα αρέσετε πολύ.
Να είστε εσείς, όχι σαν κάποιον άλλον. Δεν είναι κακό να μοιάσετε, κακό είναι να προσπαθήσετε να παριστάνετε κάποιον άλλον.
Τι κάνει ένα άρθρο σπουδαίο; Η εντιμότητα. Να είστε έντιμοι όταν γράφετε, ειλικρινείς και πάνω από όλα θαρραλέοι. Για να γράψετε ένα σπουδαίο άρθρο πρέπει πρώτα να αποτύχετε, να γράψετε δύο, τρία αποτυχημένα και μετά θα μάθετε πως θα γράψετε κάτι εξαιρετικό. Αφήστε κάποιους αναγνώστες να σχολιάσουν αρνητικά μην φοβάστε. Έχω γράψει άρθρα που ρίσκαρα να μην έχω ούτε έναν αναγνώστη γιατί τόλμησα να γράψω για το τάδε θέμα που διαιρεί. Όμως δεν έγινε έτσι, ίσα ίσα είδα το αντίθετο. Ο τρόπος που θα γράψετε κάτι έχει σημασία, όχι ο λόγος.
Δουλέψτε την γραφή σας, τίποτα δεν σας χαρίζετε. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που γράφουν διαδικτυακά και έντυπα, γιατί ο κόσμος να επιλέξει εσάς; Πείτε μου. Μην γράφετε για να καλύψετε την ματαιοδοξία σας, θα σας πετάξει εύκολα έξω όλο το σύστημα, έστω και εάν έχετε δέκα, είκοσι δικούς σας ανθρώπους να σας διαβάζουν, δεν σημαίνει τίποτα. Όταν εκτεθείτε, τότε βλέπετε τι αξίζετε, όταν φύγετε από το περιβάλλον σας και είστε άγνωστος μεταξύ αγνώστων, εκεί θα μετρηθείτε εσείς και το ταλέντο σας. Εάν δεν σταθείτε ειλικρινείς απέναντι στη γραφή, τότε δεν χρειάζεστε καμία άλλη αρετή. Έχετε ήδη αποτύχει ή κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Η γραφή δεν θέλει κοροϊδία, θέλει ντομπροσύνη, ηρωισμό.
Να προχωράτε λίγο λίγο και σταθερά. Μην βιάζεστε να γίνετε κάποιοι, η γραφή δεν συγχωρεί τους αλαζόνες. Τους καταπίνει και τους εξαφανίζει.
Δουλέψτε σκληρά και με πίστη την γραφή και αγαπήστε το μεγαλείο της.
Εσείς όμως να μείνετε ταπεινοί. Δεν θα νιώθετε τίποτα ποτέ παραπάνω από γραφιάδες. Η λέξη συγγραφέας να μην είναι η ματαιοδοξία σας, αλλά η ανταμοιβή σας.
Σε κάθε τι που κάνουμε στην ζωή γιατί το αγαπάμε και το υπηρετούμε, πρέπει να αφοσιωθούμε, κατά τύχη δεν κερδίζεται τίποτα.

Μπέττυ Κουτσιου


Ενατένιση ουρανού (της Μαίρης Σουρλή)



Στη μελαγχολική εποχή του σκοταδισμού
στα χαστούκια της βροχής,
στις αντιφάσεις του είναι και του φαίνεσθαι
στην πίκρα της αλήθειας,
στα δέντρα των αδικουμένων
στη χαμένη λευτεριά, στα φθαρτά,
στο σισύφειο αγώνα,
άγνωστη γαλήνη που απλώνεται στο άπειρο
καρτερεί η ψυχή για ν’ αράξει
μ’ αναπνοές αγάπης, που ενσταλάζουν
μοσχοβολιές ελπίδας μιας ανατολής,
για να σκορπιστούν τα νέφη
ντύνοντας με μουσικές αισιοδοξίας
τους ορίζοντες ..
Πόσοι καημοί, πόσα βάσανα..
Πόσες λανθασμένες επιλογές..
Πώς να βρούμε το ξαγνάντι ονείρων;
Πώς να βρούμε φωνή
να τραγουδήσουμε κάποιο ζεϊμπέκικο;
Ένα άσπρο πουλί φοβισμένο
περιφέρεται στου οράματος τον ουρανό,
οσμίζεται ποίηση στον αέρα,
χαιρετά τα σιωπηλά άνθη
και με σέβας λιτανεύει:
Ω, καρδιά νοσταλγική των δικαίων
θα γυρίσουμε στη λησμονημένη
ομορφιά της λευτεριάς μια μέρα,
παίρνοντας φως απ’ τις φλέβες της ζωής
κι απ’ το αμέριμνο χαμόγελο ενός παιδιού..!

Μαίρη Σουρλη


Από την ποιητική μου συλλογή
<Φτερά στον Ορίζοντα>