Να χεις την πόρτα
της ψυχής σου ανοιχτή,
σε μια γωνιά της κρύψεμε
να μην με πιάνει η βροχή!
Ανεμοστρόβιλος
κι αν είμαι για σένα θα γίνω
απανεμιά, ψιθυριστά θα σου
μιλώ μεθυστικά!
Να χεις τα μπράτσα σου
ανοιχτά, να μ' αγκαλιάζεις
τρυφερά, να αφουγκράζεσαι
σαν ναυαγώ στα σιωπηλά!
Να χεις στο βλέμμα σου
της θάλασσας το χρώμα
την ηχώ την ηρεμία της,
το πιόμα!
Νωχελικά θα σε κοιτώ,
στα χείλη σου θα χτίζω παραδείσους,
και στις αηχες τις λέξεις θα
εστιάζω στη μορφή σου!
Να σε βρίσκω
στης ψυχής μου τις ρωγμές,
μια μπαλάντα να μου λές, στο
νανούρισμα να διψάνε οι στιγμές!
Νέλλη Κουμεντάκη
