Σαν αδέσποτες σφαίρες
οι πικρές λέξεις μοιάζουν
σαν σπαθί, το θηκάρι που αφήνει
κι απειλεί τη ζωή
Ο θυμός δεν αφήνει
το μυαλό να ξεφύγει
το σωστό και το λάθος
μπερδεμένο κουβάρι
και η άκρη χαμένη
Την αγάπη μπροστάρη ορίσαμε
σε αναίτιους λόγους
θολωμένο ζητάει
το εγώ να βρεί δίκιο
στους στενούς του ορίζοντες
Μα σαν έρθει η στιγμή
η ζωή να σου δείξει
πως το δίκιο σου
άδικο ήταν
να προσεύχεσαι μόνο
η συγγνώμη να μην εχει αργήσει
Γιατί, αν δεν προλάβεις
η αδέσποτη σφαίρα
κατευθείαν το στόχο της βρίσκει.
Σοφία Κοντογεώργου
