Άστεγη μένω αγάπη μου
Χτίζω σπίτια και μένω στο κρύο
Ταξιδιώτης στην έρημο
Περιμένοντας να ανθίσει η Ατακάμα
Πρόσφυγας είμαι σε ξένους τόπους
Ο βοριάς μένει στο σπίτι μου
Τα χιόνια με σκεπάζουν
Μετεωρίτης που καίγομαι κάθε βράδυ στον ουρανό σου
Οταν πεινάω τρώω τα παιδικά μου χρόνια
Πεύκο γερτό είμαι αγάπη μου στάζω ρετσίνι στους γκρεμούς
Και οταν φτάνει ο Θάνατος στρώνω τα σπλάχνα μου
Να περάσει
Τούτη η νύχτα κρύβει μέσα της
νήματα ψυχής στον άνεμο
στίχους που μυρίζουν ξεχασμένους ήχους
κι ένα κομμάτι του ουρανού στη χούφτα της
Βαθιά σιωπηλή ντύνεται με τα μάτια σου
χίλια τραγούδια σ ένα σ αγαπώ
Τούτη η νύχτα αδίσταχτος ζωγράφος
ζωγραφίζει ένα στερέωμα στο σώμα σου
κυνηγός ιπτάμενων αστεριών
σαν ευτυχία αιωρείται
Και το φεγγάρι σε μύρια πέταλα
σταλμένα από τον άνεμο
Δεν σταματάει να γελάει το φεγγάρι απόψε
Και οι καρδιές μας άλικες
αναπνέουν αγάπη
στο κόκκινο του τζακιού.
