Μου αρέσει να έρχεσαι στα ποιήματά
μου,
να κυριαρχείς εκεί,
να δυναμώνεις την έννοια των λέξεων,
ν’ αλλάζεις το νόημα συνηθισμένων
φράσεων,
σαν καλεσμένος να προχωράς
μες στους στίχους που κεντά η καρδιά μου.
Μου αρέσει να δημιουργώ ποιήματα γιατί σ’ ερωτεύομαι πιο
πολύ
κι όταν το πάθος με τυλίγει γράφω ξανά
μόνο για σένα.
Μου αρέσει να έρχεσαι στα μάτια μου
για να ξεπερνώ τον πόνο της απουσίας
σου,
να εμφανίζεσαι εκεί ολοζώντανος
σαν να περιμένεις την τρυφερή αγκαλιά
μου.
Μου αρέσει να έρχεσαι στα χείλη μου
και τ’ όνομά σου να μου δίνει το
πολυπόθητο φιλί σου
να γίνεται το νέκταρ της ζωής που σβήνει την δίψα μου.
Μου αρέσει τόσο τις ώρες τις μοναχικές
της έμπνευσης
να νιώθω την αναπνοή σου δίπλα μου
σαν να διαβάζεις τα λόγια μου,
τα καμωμένα από αγάπη, θλίψη κι
ανυπομονονησία.
Μου αρέσει να φαντάζομαι ότι
στριφογυρίζουν στο μυαλό σου
και σ’ αγκαλιάζουν με την λάμψη τους
σαν αστέρια που ξεγλυστρούν από τον
ουρανό της καρδιάς μου.
Μου αρέσει οι σκέψεις μου,
αυτές που ζωγραφίζω στο χαρτί ,
να προσπαθούν ν’ ανακαλύψουν τις δικές σου,
μου αρέσει να σε ζω έτσι…γράφοντας…
Μα πιο πολύ μου αρέσει η στιγμή που
έρχεσαι κοντά μου
κι ανασταίνεις κάθε κομμάτι του κορμιού μου…
Μα πιο πολύ μου αρέσει που άθελά σου
φέρνεις
το φως που αναμένω κάθε φορά,
ένα φως απέραντο και διαφορετικό απ΄τη
μορφή σου,
αυτό το φως που υπάρχει στις λέξεις
μου
και κάνει τα ποιήματά μου να
τραγουδούν μόνο για σένα…
Γι’ αυτό μου αρέσει να έρχεσαι…
