Προστασία, βάπτισα
τα κάγκελα στο παράθυρο,
στην πόρτα τις αμπάρες...
Πέτρα στην πέτρα
κτίστηκαν πελώρια τα τείχη.
Κι αυτά τα βάπτισα παλάτια.
Για φυλακή κανείς δεν μίλησε...
Σκουριασμένα χρόνια
πίσω από πολεμίστρες φόβου.
Τώρα...
Σε τεθλασμένη διαδρομή,
με κωδικούς ασφαλείας,
με ήχο εκτάκτου συναγερμού,
πως το Απέραντο γαλάζιο σου,
να συναντήσει τις χαραμάδες της ψυχής μου,
στα στερνά,
Ουρανέ μου;
Λιάνα Ζαχαρίου
