Τί έμεινε
να λαχταρά η ψυχή;
Τώρα τα χείλη
θα διψούν χαρακωμένα.
Κι ένα κουφάρι
το κορμί χωρίς εσένα.
Μιά αποξένωση
θεριεύει ανάμεσά μας.
Είναι νωρίς...
Το ξέρω είναι νωρίς.
Αυτός ο κόσμος
να γιατρέψει την πληγή μας.
Μα είναι των φίλων
οι αγκαλιές η δύναμή μας.
Δάκρυα αλμυρά
στενεύουν την καρδιά μου.
Γκρίζα και στέρφα
αιμορραγούν τα όνειρά μου.
Πάλι θα κλείσω
στο δωμάτιο τις κουρτίνες.
Παίρνοντας πάνω μου
όλες τις ευθύνες.
Είναι νωρίς...
Το ξέρω είναι νωρίς.
Τα συναισθήματα
χορεύουν μεθυσμένα.
Μέχρι στα στήθη μας
να μείνουν σφραγισμένα.
Γιώτα Κλουτσούνη - Παπαδάκη
