Μαζί (της Αδελαϊδας Παπαγεωργιου)

Από κοντά μου περνάνε όλοι
ζούνε μέσα στη ζωή μου
ακούω τους καημούς 
τους έρωτες και τη ζωή 
που κυλά μέσα στο εγώ τους
Εγώ, δεν έχω σημασία,
τα ζητήματα μου μικρά και μεγάλα
τα έκλεισα μέσα στους στίχους μου
σηκώνω το βάρος του Σταυρού μου
σαν να ανήκω σε άλλο κόσμο,
 όμως στολίζω με πεταλούδες τον ουρανό τους
στο κόρφο τους κρεμάω ένα λουλούδι,
δεν έχει σημασία
 αν είναι μαργαρίτα ή τριαντάφυλλο,
αρκεί να τους κάνω να νοιώσουν
πως η ζωή έχει χρώμα και ανθίζει
κι ας τρέχουμε, κι ας πονούμε
το εγώ μου μαζί με το δικό τους 
χέρι με χέρι
μαζί να διώξουμε την μοναξιά μας
μαζί να νικήσουμε τη ζωή
μαζί  γιατί όχι, και τον θάνατο…..

Αδελαϊδα Παπαγεωργιου

Άτιτλο (της Αναστασίας Κορινθίου)

 

Κάποιες φορές συμβαίνει κι αγρίμια συναντιούνται. 

Από αυτά που έγλειφαν μόνα τους τις πληγες τους... 

Τους παίρνει χρόνο να μάθουν να γλείφει το ένα την πληγή του άλλου, δυσκολεύονται να βρουν την υπομονή να "ακούσουν"  το ποιοι ήταν αυτοί που τους λάβωσαν και δεν ξέρουν πως να διηγηθούν ιστορίες για τα βράδια που ουρλιάζαν μόνα τους στην πανσέληνο! 

Κάποιες φορές συμβαίνει και δυο αγρίμια να βρουν την δύναμη να παραδεχτούν πως πιο άγρια από όλα σε τουτη τη ζωή είναι η μοναξιά. 

Μαθαίνουν να εμπιστευονται το χάδι, συνηθίζουν να κοιμούνται μαζί, να μοιράζονται, να κυνηγούν τα ίδια όνειρα. 

Κάποιες φορές συμβαίνει και δυο αγρίμια καταλαβαίνουν πως το μόνο που από πάντα λαχταρούσαν ήταν να τα μερεψει αγάπη κι όχι ανάγκη. 

Θαρρώ πως προτιμώ τ ' αγρίμια από τον γητευτή. 

Θαρρώ πως έχει πιότερη αλήθεια αυτή η περηφανη λάμψη στα μάτια τους από σβηστά δάκρυα. 

Κάποιες φορές ναι, συμβαίνει κι αγρίμια συναντιούνται. 

Οχι... Δεν κλείνουν πληγες, κλείνουν λογαριασμους με το χθές τους και αποφασίζουν να ορκιστουν στο Σήμερα, στο Τώρα. 

Κι αυτό είναι ελευθερία! 

Κι αυτό είναι έρωτας. 

Αναστασία Κορινθιου