Σκόνη, θρύψαλα και κομμάτια
πεταμένα μες το δρόμο
Σ' ένα παιχνίδι κομμένο και ραμμένο για έναν
βγάλαμε και οι δυό
τους άσσους από τα μανίκια...
Ο δικός σου άσσος
ένα κατάμαυρο σπαθί...
Ο δικός μου άσσος
μιά κατακόκκινη κούπα
ξέχειλη ως απάνω
με τα δάκρυα της καρδιάς...
Και τώρα που κατάλαβες
πως πίσω από το χαμόγελό μου
κρύβεται ένα τρομαγμένο παιδί
μη με μαρτυρήσεις...
Γιατί έτσι με οδηγείς στον πόλεμο
χωρίς όπλα και πανοπλία...
Και έτσι αυτή η άνιση μάχη
θα έχει δύο θύματα
Εμένα που πολέμησα... άοπλη
Κι εσένα που σκότωσες μία...άοπλη
Ελένη Ταϊφυριανου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου