Νύχτα μοναξιάς (της Έλενας Μαυροειδή)

Νύχτα  μοναξιάς  κι απόψε, παράξενη που είναι η σιωπή  αργούν οι ώρες να περάσουν  σε αδιάβατα μονοπάτια περπατούν.

Κι η ανάσα μου, κι αυτή αγκομαχά περνοντας απ το δρόμο  της καρδιάς, κι ύστερα χάνεται ...

Νύχτα λησμονιάς, ξεχασμένες κι οι χαρές,  δεν χτυπάει το τηλέφωνο, άδικα περιμένω να ακούσω τα βήματα  σου στην πόρτα, αλλού σε βρήκε η νύχτα ...

Κι ακούω τον χτύπο του ρολογιού που σπάνε τη σιωπή, κάνω κρυφά μια προσευχή, όταν θα φτάσουν εκατό να ρθεις, κάθε φορά το ίδιο  ...

Νύχτα μοναξιάς, στριμώχνονται οι αναμνήσεις, ποια πρώτη μπροστά  μου να φανεί, ποια θα μου σπάσει τη σιωπή να θορυβήσει,και ποια θα με πονέσει πιο πολύ.
Στο τέλος πάντα εσύ ο πρωταγωνιστής ...


Έλενα Μαυροειδή