Συχνά κρυβόμουν από εμένα.
Ίσως φοβόμουν τους αδίστακτους
της αριθμητικής, το απόλυτο της
θεωρίας τους.
Η αλήθεια είναι,
πως πολλές φορές σκεπτόμουν
το άδικο της απάντησης,
και έτσι με έπιανε η επιθυμία
να κομματιάσω την πρόσθεση...
Μονότονη, κουραστική, αδιέξοδη,
αμείλικτη.
Ούτε καν μια σκέψη να την
αμφισβητήσεις.
Ένα συν ένα ίσον δύο.
Όχι, κυρία Αριθμητική.
Ένα συν ένα ίσον ένα:
εγώ και ο άνεμος στα φτερά μου...
από την ποιητική μου συλλογή
«Άνεμε στα φτερά μου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου