Της εκδρομής ανάμνηση,
πώς χτύπαγε η καρδιά μου...
το κύμα πλάι πάφλαζε,
και ήσουν το λιμάνι.
Ο αέρας ήταν μυρωδιά,
της φύσης μεγαλείο.
Του γιασεμιού τ' ανέμισμα
χάδι μέσ' τα μαλλιά μου.
Το πέλαγο γαλήνεψε
μας έκανε τη χάρη,
να βλέπουμε περίχαροι
των δελφινιών κοπάδι.
Μέσα στο δείλι η γκρίνια τους,
φάνταζε σαν τραγούδι
μα έσκιαζε κάθε ψαρά
μη χάσει παραγάδι.
Ακόμη μέσ' τα μάτια μου,
παίζει γλυκά το κύμα,
η ανάμνηση είναι τρυφερή,
και...μακρινή, τι κρίμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου