Μαζευτείτε...αρχίζει το παραμύθι....
Παραμυθακι Χαλιμας κι αποψε θ' απαγγείλω και δεν θα αφήσω ήσυχο, ούτε γνωστό ούτε φίλο!! Τον ύπνο σας θα χάσετε, η ίσως να σκεφτείτε... Πως είμαι απλά μία τρελή....μα θα με θυμηθείτε! Ούτως η άλλως μάθαμε, να τρώμε παραμύθια, μπερδέψαμε που είναι πια το ψέμα κι η αλήθεια!! Για πάμε πολλά χρόνια πριν, τον Αλαντιν να βρούμε τι ζήτησε απ' το Τζινι του, λίγο να θυμηθούμε! Πρίγκηπας να 'ναι γιαλαντζί, το χρήμα να του τρέχει... αδήλωτα εισοδήματα κι εκείνος πέρα βρέχει!!! Και απο δίπλα την Γιασμιν, σανό να την ταίζει.. Κι αυτή η πανηλίθια... παλάτια να του χτίζει!!! Άλλο ένα παράδειγμα, γυναίκας δίχως γνώση, που αγάπησε έναν χαλβά, και τώρα θα πληρώσει!!! Μια ιστορία ανάποδα ήταν ετούτη που είπα, και ίσως και να έκανα μες στο νερό μια τρύπα... Μα αν το δείτε λίγο αλλιώς, ξέρετε πως κουμπώνει.. Το τότε με το σήμερα κι ακόμα μας στοιχειώνει!! Απλά εξελιχθήκανε οι Αλαντίν λιγάκι... Αμάξι εχουν για χαλί, γραβάτα και σακάκι!!! Το Τζίνι ειν' η ψήφος μας, που δύναμη τους δίνει, κι η Ελλάδα σύγχρονη Γιασμίν, ξεφτύλες καταπίνει! Το μάρμαρο με υποταγή έμαθε να πληρώνει, και κάθε αλητεία τους, αυτή να ξελασπώνει!!! Κόκκινοι, μπλε και πράσινοι, οι Αλαντίν γελάνε, γιατί εμείς τους δίνουμε, Τζίνι να κουβαλάνε!! Ίσως ακούγετε άσχετο, μ' αυτή ειν' η αλήθεια, γιατί όλοι μεγαλώσαμε...με λάθος παραμύθια! Στα λόγια τους πιστεύουμε και σπάνια σε πράξεις.. Κι απ' την αρχή έναν λαό..... δύσκολο να διδάξεις!!!! Μια τυχαία παραμυθού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου