Και ξεπέρασαν εαυτό
τρέχοντας σαν σφαίρα να κρυφτούν!
Με μια ταχύτητα απελευθέρωσης,
ιλιγγιώδους πόθου!
Λές και το φευγιό
ήτανε όνειρο, και προσμονή...
κι' η ερημιά ένα ζητούμενο
δάσος ζωής!
Στην αντίπερα όχθη...
Άλλος καιρός... Της επιμονής!
Ψάχνοντας στην χημεία...
εκείνα τα καθαριστικά ψυχής
για τους λεκέδες της νύχτας,
απ' τα λόγια που ξοδεύτηκαν
όταν πουλούσαν μ' ευκολία
παραδείσους, σε τιμές
κάτω του κόστους!
Κωνσταντίνος Τσατσομοιρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου