Ο άνεμος καλπάζει
Όπως μια γυναίκα που τρέχει.
Ασήμαντα είν' όλα
Το λευκό της παραδοχής
Το υποκίτρινο της αγωνίας
Κάπου στη λεωφόρο κάποιος
σταυρώνεται
Έξω απ' τον σταθμό αριθμούνται
μονομάχοι
Μ' έναν εφιάλτη στα πέντε μέτρα ν'
αποδεικνύεται στα θύματα του
Μέσα στο ποίημα εισήλθαν και
κατοίκησαν αλήτες
Κορυφαίοι προδότες και μισθοφόροι
Όμως
Η αθώωση τη νύχτα δυσκολεύει τους νόμους
και το εκκλησιαστικό δίκαιο δεν
δικαιώνει τις τύψεις
Όλως τυχαίως -
Η ζωή έχει δυο απόψεις
Έχει μια κατάληξη
Έναν ζήλο παραπάνω
Καθώς
Σωπαίνει
Δεν κηρύττει
Δεν ταξιδεύει.
Δημήτρης Δημητριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου