Ήταν ένα θρόισμα, ένα χάδι.
Ένας όρκος,
ένα ψιθύρισμα,
μια φεγγαροαχτίδα στο σκοτάδι.
Ένα γέλιο ποτάμι δροσερό,
ένα πέταγμα πεταλούδας πάνω στα λουλούδια της φύσης,
ένας χτύπος,
ένας λόγος γλυκός.
Ήταν φρουτένιο και ευωδιαστό αυτό το κοκκίνισμα στο πρόσωπο,
ένα πετάρισμα στον ουρανό.
Αγάπη, αγάπη, τι είναι αυτό??
Τόσο δυσεύρετο άραγε με αυτό το α το στερητικό?
Αγάπη.
Πέταξε η πεταλούδα, ευαίσθητη και μικρή.
Τόσο ευάλωτη, τόσο εξιδανικευμένη, τόσο απατηλή...
Αλλά και τόσο απλή.
Τι είναι η ζωή τελικά, μια ριπή??
Και τα φτερά??
Πόσες ταλαντώσεις και πτώσεις,
πόσα πράγματα ψεύτικα και αληθινά??
Ο χτύπος έγινε αγέρας σαρωτικός,
μοίρασε όλη την γύρη,
έπεσε στο χώμα,
έγινε καρπός ...
Μια ο ήλιος, μια η βροχή, ακόμα και το χιόνι, αλλά η ηλιαχτίδα πάλι θα βγει.
Εεεεεε ζωή με ακούς??!!! Σε αγαπώ πολύ!
Σταματίνα Βάθη
Φωτογραφία : Raul Diaz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου