Το κρίνο χρυσοκίτρινο και μοσχοβολημένο
προμήνυσε την άνοιξη που άργησε να 'ρθεί
και τον χειμώνα κράτησε ξοπίσω πικραμένο
στις παγερές βουνοκορφές μονάχος να πενθεί!
Στου παραθύρου γέμισε κρινάκια το περβάζι
που τύλιξαν μ´αρώματα τ´αγέρα τη πνοή
τον εαυτό μου έπιασα να τα κρυφοκοιτάζει
θαυμάζοντας τη ζηλευτή καινούργια τους ζωή!
Με της αγάπης το νερό τα πότιζα το βράδυ
κι αυτά ανταποδίδανε τη τόση θαλπωρή
τα χρυσαφένια άνθη τους φεγγίζαν στο σκοτάδι
και χάραζαν το δρόμο της καρδιάς που συγχωρεί!
Νέα πνοή, νέα ζωή με κρίνα στολισμένη
μπήκε η άνοιξη ξανά στα βάθη της ψυχής
χορεύοντας ανάερα στο κήπο ζαλισμένη
μεθυστικό ξεκίνημα μιας νέας εποχής!
Χρήστος Χριστόπουλος
Υπέροχο !
ΑπάντησηΔιαγραφή