Εκ βαθέων κραυγή (του Δημήτρη Λαγοπάτη)

Ρυακιού κελάρυσμα
Ο Έρωτας σου!
Πρωτόβλαστος ανθός,
το καλωσόρισμα
της ευδαιμονίας μου!
Αιωρούμαι
Σε ηλιόλουστες γειτονιές
και ευτυχία σπέρνω.
Την συγκομιδή
στους ανθρώπους χαρίζω
και εγώ τρυγώ το γέλιο σου .
Ανοξείδωτες οι κραυγές μου
σε προσχηματικές ανάσες
Και συναισθηματικές ηδονές.
Αρχέγονα ερωτήματα
Και ο Έρωτας ανερμήνευτος.
Στις μουσικές της σιωπής σου
Ορχουμαι.
και στων ματιών σου το λιόγερμα
ξεχειμάζω.
Στιλβωμένες οι ώρες μου
γελαστές οι στιγμές μου.
Καθηγιασμένος και αναμάρτητος
στο θυσιαστήριο οδεύω.
Ο θύτης μου γίνε .
Από την ανυπαρξία μου
την γαλήνη προσδοκώ,
την λύτρωση εκλιπαρώ.
Μη διαχειρίσιμος ο Έρωτας σου!!!!

Δημήτρης Λαγοπάτης