Του φθινοπώρου θύμησες (Ελενα Μαυροειδή)

Κι απόψε η σκέψη μου ,
πλανάται , σε εκείνο το φθινόπωρο ,
που έμελλε να αλλάξει ,
τη ζωή μου για πάντα ....
Με βρήκε τόσο απροετοίμαστη ,
για να με βάλει , να περπατώ ,
με γυμνά πόδια πάνω από όλα ,
αυτά που είχε σαρώσει ,
σε απόσταση αναπνοής ,
από το καλοκαίρι ....
Τώρα πια τίποτα δεν θύμιζε ,
της ξεγνιαστες στιγμές ,
της βόλτες στην καυτή άμμο ,
που η ανάσα μας ,
φλεγόμενη από έρωτα ,
έκαιγε πιο πολύ ,
κι απ τον καλοκαιρινό ήλιο ....
Τώρα ο ήλιος κρύφτηκε ,
κάτω απ τα σύννεφα ,
που θέλησαν να βάψουν ,
με γκρίζο τη ζωή μου.......
Κι όμως είχα τη δύναμη ,
απλά δεν το είχα σκεφτεί ,
αδύνατον την στιγμή της πτώσης ,
να κρατήσεις καθαρό το μυαλό ....
Όλα λοιπόν είναι μέσα ,
σ αυτό το μυαλό ,
και υποκυπτουμε σ αυτό ,
αφήνοντας να μας παρασύρει.....
Δύσκολος αγώνας ,
να τα βάλεις μαζί του ,
μια θα νικάς , και δύο θα χάνεις ,
μόνο ο τρελός , κι ο ερωτευμένος ,
δεν νικιέται απ το μυαλό....
Κι εγω αυτό επέλεξα ,
κι ας με πουν τρελή ,
εγώ την λογική τους , απαρνηθηκα .....

Ελενα Μαυροειδή