Άπλωσες το φθινοπωρινό σου χέρι σε μιαν αχόρταγη βροχή ! Μα στο ανάμεσο των αστραπών,είδα... Είδα το κελάρυσμα των δακρύων. Δεν χρειάστηκε να ειπωθεί τίποτα. Μιλούσαν τα αποσιωπητικά . Τα είπαν όλα. Και κει, πλάϊ στ' ανώφελο, μιά εκπυρσοκροτημένη ελπίδα. Η τελευταία. Κείτεται... Την ίδια ώρα , που το ακατάπαυστο των σκέψεων δήλωνε : πάντα,πάντα τα αποσιωπητικά θα νικούν...
Αγγέλα Καραγκούνη
Έλεγχος καταχώρησης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή