Σπονδή (της Σοφίας Κοντογεώργου)

Σκοτάδι ,
ανάλαφρο σαν πρωινή πάχνη
μυστηριώδες σαν τη βαθιά
γαλάζια θάλασσα
λυτρωτικό
σαν μητρική ζεστή αγκαλιά
ανελέητο
όπως η μνήμη
Δάκρυ ,
της ψυχής τρυφερό καταφύγιο
κολυμπήθρα της λύτρωσης
της χαμένης καρδιάς καθαρτήριο
Στεναγμός ,
των αγγέλων παρήγορο μίλημα
λόγια άηχα πίκρας
δίχως φλόγα φωτιά
στερεμένο ποτάμι της θλίψης
Με τα χέρια απλωμένα
σπονδή στο βωμό της αγάπης
Το σκοτάδι μου
Το δάκρυ μου
Τον στεναγμό μου
Τη ζωή μου.

Σοφία Μπόρχες - Κοντογεώργου