Δεν καταδέχτηκες να περάσεις ούτε κι απόψε
Ήτανε βλέπεις ο καιρός ανταριασμένος
Απειλητικά κύματα έσκαγαν στο μόλο
Τα γλαροπούλια είχανε κρυφτεί κάτω από τις φτερούγες τους
Φανός θύελλας δεν υπήρχε
κι ο φάρος από καιρό σβηστός
οι δρόμοι κλειστοί
τα καράβια ανέλπιδα στεριάς
Δύσκολοι οι καιροί για ναυαγούς
πουθενά ακτή σωτηρίας
Τα σπουργίτια στην αυλή τσιμπολογούσαν κάτι απομεινάρια
σουσαμένιου κουλουριού που είχα τινάξει από το παράθυρο
Με το πρώτο φύσημα εξαφανίστηκαν κάτω από τα κεραμίδια
τα νυχτολούλουδα έγειραν,
έκλεισαν γρήγορα τα μάτια
μα δεν κοιμήθηκαν
Πως άλλωστε
Μια αντρική φιγούρα πέρασε
είχε μια παράξενη νύχτα στο βλέμμα.
Φοβήθηκα.....
Όχι δεν μπορεί να ήσουνα εσύ
Άναψα το καντήλι να προσευχηθώ!
Μια δακρυσμένη Παναγιά μετρούσε την απουσία
Προσευχήθηκα....
Να γυρίσεις
Να πάψουν τα όνειρα να θαλασσοπνίγονται
Να σε μισήσω!
Πως όμως;
Αφού είχες άλλοθι την αντάρα των καιρών.....
Έλεγχος καταχώρησης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή