Να λέγεσαι άνθρωπος! (της Χρύσας Νικολάκη)

Το να λέγεσαι άνθρωπος... Προϋποθέτει πολλές αρετές Και καταργεί πολλές αδυναμίες.... Αδυναμίες όπως .... Να κλεινεις την πορτα σε αυτόν που πονά ενώ μπορείς τόσο εύκολα να τον θεραπεύσεις.. Να ρίχνεις την ματια σου στο κενό ενώ μπορείς να χαρίσεις απλόχερα
ένα ζεστό χαμόγελο... Να δέχεσαι την αδικία εις βάρος ενός ξένου
ενώ την βλέπεις κατάματα και μπορείς να την σταματήσεις....
πόσο μάλλον όταν είναι και δικός σου άνθρωπος... Να αντιλαμβάνεσαι τον κίνδυνο που έρχεται
αλλά να τον αφήνεις να θερίσει θύελλες
κι εσυ να μην θερίζεις από νωρίς τα στάχυα... Πως θα ταν όμως αν: •Έπεφτες με θάρρος να γλιτώσεις μια ζωή
ενώ εμπρός σου κινδύνευε ,
θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια την ζωή σου; •Ή αν χαιρόσουν με την χαρά του αδελφού σου
και παρηγορούσες την λύπη του
αντί να χαίρεσαι με την λύπη του
και να λυπάσαι με την χαρα του;....
όπως συμβαίνει συνήθως.. Ίσως τότε ένιωθες περισσότερο ανθρώπινος
και ίσως να ητανε καλύτερος ο κόσμος..... Το να λέγεσαι άνθρωπος είναι δύσκολο στις μέρες μας...
απαιτεί γενναιοδωρία , απαιτεί υστέρημα εαυτού
και όχι υπερτροφία εγωισμού... Δύσκολο να λέγεσαι άνθρωπος....ουσίας!


Χρύσα Νικολάκη