Η διαδρομή (του Απόστολου Φεκάτη)

Αυτό ήταν
θα ρίξω το κύμα στον βυθό
να φύγει η καλοσύνη χωρίς διαβατήριο,
από την χώρα του λογισμού
στην πρώτη στάση του θυμού

Αυτό ήταν
μια παρενόχληση στην φύση μου
άλλαξε την ροή της Άνοιξης
αυτό το απόγευμα και μόνο
στην τρίτη στάση της ματαίωσης

Πως ν αγαπήσω, λοιπόν
το διάβα στο μονοπάτι σου;
Αλεξικέραυνο να γίνω
στην αχλυ της αγκαλιάς σου ;

Αυτό ήταν
θα ρίξω τούς στίχους
στο κενό της ύπαρξης
στο τέρμα της διαδρομής
της απόγνωσης.

Την απόφαση μου χωρίς δισταγμό
στα γιορτινά θα ντύσω.

Αυτό ήταν
θα τολμήσω
μου αρμόζει μια καλύτερη μέρα
στο ταξίδι του ουράνιου τόξου,
στην αφετηρία της αυτογνωσίας.

Να χτυπήσω το χέρι στο τραπέζι
θα ήταν πιο πιστευτό
η
θα πλήγωνα μιαν άλλη ψυχή;

Απόστολος Φεκάτης