Έλεγες
πως το κλειδί του Παραδείσου σου είμαι!
Φαίνεται, όμως,
πως σκούριασαν οι κλειδαριές.
Σε καμμιά τους δεν ταιριάζει!
Το δοκίμασα σε όλες!
Αυτές, που μ' αλυσίδα κρέμονται χαρωπά
στης γέφυρας του Ισθμού τις καγκελωσιές,
έρωτος τάματα κι αγάπης σύμβολα!
Έτσι,
στο χέρι μου δίβουλη το κρατώ
και αναρωτιέμαι!
Να το πετάξω στου καναλιού το ρεύμα,
ως κτέρισμα;
Ή ως ενθύμημα να το κρατήσω
κατάφωρης επιορκίας;
Ίσως,
να πιστέψω δεν έπρεπε
σε ου-τοπικό Παράδεισο.
Επλανήθην!
5η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
"ΣΑΝ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΎ ΤΟ ΚΌΚΚΙΝΟ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου